Uczniami Krzyża są ludzie świeccy, zarówno mężczyźni jak i kobiety, młodzi i starsi, żyjący w rodzinach lub samotnie. Łączy ich to samo pragnienie: stawać się uczniem Jezusa, uczniem Krzyża, uczniem Bożej miłości, realizując powołanie katolika świeckiego. Uczniowie Krzyża przeżywają formację we wspólnocie lub indywidualnie. W Polsce istnieją obecnie cztery wspólnoty (Zielona Góra, Wrocław, Szczecin, Czmoniec k. Poznania). Każdej z nich oraz indywidualnym Uczniom Krzyża, pochodzącym z różnych rejonów Polski, towarzyszą Siostry Uczennice Krzyża.

Co to znaczy być UCZNIEM KRZYŻA?

Być uczniem Krzyża to być uczniem Bożej miłości i oddawać swoje życie za braci

Jezus głosił miłość Ojca, a ostatecznie z miłości oddał swoje życie, abyśmy my mieli życie wieczne. Być uczniem Krzyża to znaczy być uczniem takiej właśnie miłości.  W codzienności oznacza to żyć dla drugiego. Oddawać drugiemu swój czas, uwagę, współczucie. Postawić racje drugiego przed swoimi. Uznać to, że nie umiem tak kochać. Jeszcze nie umiem, ale uczę się. „Życie wzrasta i staje się dojrzałe w miarę jak ofiarujemy je za życie innych” (Papież Franciszek, Evangelii Gaudium 9). Za kogo ofiarować? Za tych, którzy są daleko od Boga. Uczeń Krzyża codziennie woła: Dziękujemy Ci, Jezu, za niepojętą miłość Twoją ku nam. Panie, ratuj braci! Męką swoją, nieustannym wstawiennictwem Maryi i naszą ofiarą – ratuj braci!

Być uczniem Krzyża to oddać się Maryi

Życia dla drugich w postawie ofiarowania uczeń Krzyża uczy się od Maryi, dlatego powierza się Jej i przyjmuje jako Matkę Wspólnoty i swoją Matkę. Wprowadza Ją w to wszystko, z czego składa się życie. Uczy się od Niej zawierzenia Bogu, otwartości na działanie Ducha Świętego i stałego wypełniania woli Bożej. Oddaje Jej siebie i prosi, aby pomagała mu wiernie trwać pod Krzyżem Chrystusa, składać życie w ofierze miłości za zbawienie braci oraz służyć Kościołowi.

Być uczniem Krzyża to żyć perspektywą wieczności

Naszą ojczyzną i domem na zawsze jest Niebo – wieczna miłość i szczęśliwość w domu Ojca we wspólnocie ze wszystkimi zbawionymi. Uczeń Krzyża w swoim życiu odkrywa tęsknotę za wiecznością. Prawdy eschatologiczne są wpisane w najgłębsze pragnienia i dążenia jego serca. Wszystkie wydarzenia stara się oceniać w ich świetle. Chce nimi żyć każdego dnia i świadczyć wobec tych, do których jest posłany.

Być uczniem Krzyża to być apostołem

Uczniowie Krzyża sprawy Kościoła czynią swoimi osobistymi sprawami. Ich źródłem zaangażowania apostolskiego jest zawsze wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem. Świeccy Uczniowie Krzyża stają się apostołami Chrystusa w świecie przez świadectwo własnego życia. Ich apostolstwo realizuje się przez modlitwę, ofiarę za tych, których życie wieczne jest zagrożone oraz rzetelne wykonywanie swoich zadań życiowych (małżeńskich, rodzicielskich, zawodowych). Głoszą również Ewangelię słowem przez zaangażowanie w konkretne działania apostolskie oraz współpracę z Siostrami Uczennicami Krzyża.

Czy do tej wspólnoty należą tylko mężczyźni? Nie! Uczniami Krzyża są zarówno świeccy mężczyźni jak i kobiety, młodzi i starsi, żyjący w rodzinach lub samotnie. Łączy ich to samo pragnienie: stawać się Uczniem Krzyża, uczniem Bożej miłości, realizując powołanie katolika świeckiego.

Pierwsi Uczniowie Krzyża

Pierwsi Uczniowie Krzyża (wtedy nazywali się kręgiem małżeństw) pojawili się w 1985 r. przy nowopowstałej Wspólnocie Sióstr Uczennic Krzyża. Dziś jest około 100 osób, które wypowiedziały akt włączenia do Wspólnoty Uczniów Krzyża. Swoją formację stałą przeżywają we wspólnocie lub indywidualnie. Obecnie istnieją cztery wspólnoty w Polsce: w Zielonej Górze, we Wrocławiu, w Szczecinie i najmłodsza w Czmońcu k. Poznania. Każdej ze wspólnot oraz indywidualnym Uczniom Krzyża, pochodzącym z różnych rejonów Polski, towarzyszą Siostry Uczennice Krzyża.

Formacja Uczniów Krzyża

Formacja Uczniów Krzyża prowadzona jest w duchu składania swojego życia za tych, którzy są daleko od Boga. W praktyce polega to na wykorzystaniu każdej sytuacji do ofiarowania konkretnego codziennego trudu za tych, którzy tego potrzebują (Bóg wie kto), aby znaleźć się w niebie. S. Christiana Mickiewicz, założycielka Wspólnoty Sióstr Uczennic Krzyża, odkryła, że życie w postawie ofiarowania możliwe jest jedynie wtedy, kiedy powierzymy je Maryi, Matce Kościoła. Codzienny akt zawierzenia Maryi ma przypominać i pogłębiać osobiste oddanie się Jej w niewolę miłości.

Wspólnota Uczniów Krzyża nie jest miejscem wzajemnej adoracji jej członków, tzn. Uczeń Krzyża nie żyje dla siebie, ale dochodzi do świętości na drodze odkrywania swojego powołania chrześcijanina świeckiego żyjącego w świecie, zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II: „(…) zadaniem ludzi świeckich, (…) jest szukać Królestwa Bożego, zajmując się sprawami świeckimi (…) i w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego, z których niejako utkana jest ich egzystencja. Tam ich Bóg powołuje, aby wykonując właściwe sobie zadania, kierowani duchem ewangelicznym przyczyniali się do uświęcenia świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako, i w ten sposób przykładem zwłaszcza swego życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa” (LG 31).

Świeccy Uczniowie Krzyża mają stać się apostołami Chrystusa w świecie, aby przez świadectwo własnego życia pociągać innych do przyjaźni z Jezusem. To ich apostolstwo realizuje się przez modlitwę, ofiarę za tych, których życie wieczne jest zagrożone, rzetelne wykonywanie swoich zadań życiowych (małżeńskich, rodzicielskich, zawodowych) oraz przez zaangażowanie w konkretne działania apostolskie na terenie swojej parafii lub współpracę z Siostrami Uczennicami Krzyża w ich inicjatywach duszpasterskich.

W czasie jednej z konferencji, wygłoszonej dla osób przygotowujących się do aktu włączenia do Wspólnoty Uczniów Krzyża, s. Christiana zapytała: „Czy chciałbyś być Uczniem Krzyża, żeby dziękować Bogu za Jego niepojętą miłość, starać się kochać każdego człowieka i swoje życie zawierzyć Maryi z prośbą, aby Ona, Matka Jezusa i nasza Matka, pomagała nam wszystko ofiarować za tych, którzy od Boga są daleko, którym grozi nieszczęśliwa wieczność?” Odpowiedzią na to pytanie jest modlitwa, którą kandydat wypowiada podczas nabożeństwa włączenia do grona Uczniów Krzyża:

„Dziękuję Ci, Jezu, za Twoją bezgraniczną miłość i za to, że odkupiłeś mnie Najświętszą Krwią swoją. Dziękuję, że wezwałeś mnie po imieniu do życia w miłości z Trójcą Przenajświętszą i jedności ze wszystkimi braćmi. Ja …………………………………………………………………, realizując powołanie katolika świeckiego, pragnę stać się Uczniem Krzyża, uczniem Twojej miłości.
Maryjo, Matko Kościoła, zawierzam się Tobie. Naucz mnie swojego oddania Bogu i składania życia w ofierze za Kościół i zagubionych braci. Amen”

W Polsce funkcjonują 4 wspólnoty uczniów krzyża w Zielonej Górze, Wrocławiu, Szczecinie i Czmońcu. Poza uczniami we wspólnotach w świecie są rozsiani Uczniowie indywidualni. Mieszkają m. in. w Białymstoku, Świnoujściu, Szczecinie, Policach, Bydgoszczy, Mogilnie, Choszcznie, Luboniu, Gdańsku, Sztokholmie.

Zapraszamy do kontaktu.