“Grupa ludzi, którzy wbrew rozsądkowi wybierają się w długą podróż w listopadowy weekend tylko po to, żeby się modlić, śpiewać, rozmawiać.
Siostra, która cieszy się ze złamanej ręki tylko dlatego, że dzięki temu mogła zachęcić człowieka do modlitwy.
Ksiądz, który rezygnuje z uczciwie należnej mu koperty z ofiarą za poświęcony czas i oddaje ją dla młodych.
Przedziwni ludzie, którzy chcą oddać życie za braci; niektórzy uroczyście to deklarują.
Głupstwo i zgorszenie krzyża ciągle ratują człowieka wbrew superinteligencji tego świata…”. Agnieszka
“Na Dni Wspólnoty jechałam z mieszanymi uczuciami, ponieważ nie wiedziałam, czego się spodziewać. Jednak po przyjeździe mocno doświadczyłam radości ze spotkania całej “międzymiastowej” Wspólnoty. Śpiew pieśni, które łączą, piękna adoracja i Eucharystia, pogodny wieczór pełen śmiechu spowodowały, że poczułam się jak w domu pełnym ciepła i serdecznej atmosfery. Drugi dzień był jeszcze ciekawszy: przyjęcie nas do Wspólnoty. Ogromną radością i wzruszeniem było przyjęcie krzyża z rąk s. Christiany, a potem… dostałam tyle miłości wyrażonej wielokrotnym przytulaniem i życzliwymi słowami. I znów poczułam, że wreszcie odnalazłam swoje miejsce na Ziemi – tym miejscem jest WUK. Bardzo dziękuję Panu Bogu, Maryi i naszym Kochanym Siostrom za wskazanie tej drogi, którą pragnę podążać aby ratować braci.” Aldona
“DNI WSPÓLNOTY UCZNIÓW KRZYŻA były czasem dzielenia się radością spotkania z tymi, którzy idą przez życie wspólna drogą, przez Krzyż stając się uczniem Bożej Miłości i oddając swoje życie za braci. W różnorodności powołań, wieku, miejsca zamieszkania, czy sposobów apostolskiego działania, ale w tym samym Duchu, jedności i pragnieniu ofiarowania wszystkiego Temu, który nas na tę drogę zaprosił. W czasie spotkania widzialnym stało się bogactwo Kościoła, które przez wspaniałość naszej inności pozwala dotrzeć z dobrą nowiną o miłości Boga do wszystkich Jego dzieci.
Piękno świadectwa świeckich Uczniów Krzyża napawa radością i jest niejako namacalnym obrazem realizowanej przez nas misji formowania apostołów świeckich. Takie spotkania pokazują jak wielu jest tych, którym przyświeca ten sam cel – abyśmy wszyscy znaleźli się w Niebie! Ogromną wdzięczność wobec Boga wzbudza fakt, że pojawiają się wciąż nowe osoby pragnące wołać: „Panie, ratuj braci!”, zarówno spośród młodych, jak i tych trochę starszych.
Dni Wspólnoty Uczniów Krzyża stały się zwieńczeniem i dopełnieniem, czy też zgodnie ze słowami wypowiedzianymi na zakończenie spotkania przez s. Rafaelę (przełożoną generalną), „wykrzyknikiem” obchodów 40-lecia istnienia naszej Wspólnoty.” s. Marianna
