Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci. 1 J 3,16

Być Uczennicą Krzyża to być uczennicą Bożej miłości i oddawać swoje życie za braci

Duchowość naszej Wspólnoty wypływa z kontemplacji Mistrza, który z miłości wydał się Ojcu dla zbawienia każdego człowieka. Krzyż Jezusa jest dla nas mocą w stałym przezwyciężaniu siebie i nadzieją, że tak jak po męce nastąpiło zmartwychwstanie, tak i nasze trudy zaowocują szczęściem wiecznym dla nas samych i dla tych, za których w łączności z Ofiarą Jezusa składamy siebie Ojcu.

Chcemy, aby miłość stanowiła najważniejsze prawo życia każdej z nas, prawo życia siostrzanego we wspólnocie, prawo naszej misji i struktur. W tym duchu podejmujemy stały wysiłek nawracania się, prosimy o przebaczenie za nasze braki w miło­waniu i przebaczamy innym.

Być Uczennicą Krzyża to oddać się Maryi

Maryję przyjmujemy jako Matkę naszej Wspólnoty i Matkę każdej z nas. Uczymy się od Niej zawierzenia Bogu, otwartości na działanie Ducha Świętego i stałego wypełniania woli Bożej. Oddajemy Jej całe nasze życie, prosimy, aby pomagała nam wiernie trwać pod Krzyżem Chrystusa i składać życie w ofierze za zbawienie braci.

Być Uczennicą Krzyża to żyć perspektywą wieczności

W naszym życiu odkrywamy tęsknotę za wiecznością. Prawdy eschatologiczne są wpisane w najgłębsze pragnienia i dążenia naszych serc. Wszystkie wydarzenia staramy się oceniać w ich świetle. Chcemy nimi żyć każdego dnia i świadczyć wobec tych, do których jesteśmy posłane.

Być Uczennicą Krzyża to formować apostołów świeckich

Zawierzając się Maryi i głosząc miłość Ojca w jedności z Jezusem, formujemy apostołów świeckich w duchu składania w ofierze miłości swojego życia za tych, którzy są daleko od Boga. Zgodnie ze słowami Apostoła Narodów: Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii, na różne sposoby przekazujemy orędzie o zbawieniu i do tej misji przygotowujemy świeckich.

Jezus Chrystus, w czasie swojego ziemskiego życia, podczas wypełniania posłannictwa, trwał w komunii miłości z Ojcem i odchodził na miejsca pustynne, aby tam Go uwielbiać. Pociągnięte przykładem Jego życia, dążymy do coraz pełniejszej komunii z Bogiem. Dajemy temu konkretny wyraz także przez okresowo podejmowane formy życia kontem­placyjnego. W tym celu zakładamy domy kontemplacyjne, otwarte także dla osób spoza Wspólnoty, zwłaszcza ludzi świeckich. 

Jako Uczennice Krzyża w szczególny sposób uczestniczymy w świętym Triduum Paschalnym, podczas którego przeżywamy głębiej tajemnicę naszego zbawienia przez Mękę, Krzyż i Zmartwychwstanie Chrystusa, naszego Odkupiciela. Głównym świętem Wspólnoty jest Uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Główną patronką i Matką Wspólnoty jest Maryja Matka Kościoła. Patronami Wspólnoty są: św. Józef jako wzór zasłuchania i posłuszeństwa Bogu oraz św. Maksymilian, będący dla nas przykładem zawierzenia Maryi i gorliwości apostolskiej. Ponadto czcimy św. Katarzynę ze Sieny jako wzór miłości do Chrystusa Ukrzyżowanego i do Kościoła oraz św. Teresę od Dzieciątka Jezus jako wzór życia kontemplacyjnego i gorliwości apostolskiej wyrażającej się w składaniu swojego życia w ofierze za braci.