DROGA ŚWIATŁA. STACJA VII

ZMARTWYCHWSTAŁY PAN PRZEKAZUJE UCZNIOM WŁADZĘ ODPUSZCZANIA GRZECHÓW

<<Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam>>. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: <<Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane>>” (J 20, 21-23).

Przez grzech człowiek jest zanurzony w śmierć i w zagładę. Poprzez dar przebaczenia Bóg czyni nas nowymi ludźmi, wolnymi od winy. Przez odpuszczenie grzechów przywrócone zostaje nam życie. Jest ono darem miłości, łaską. Po to Chrystus żył, umarł i zmartwychwstał, abyśmy nie pozostawali w naszych grzechach (por. 1 Kor 15, 17). Doświadczamy tej tajemnicy, kiedy uczymy się pokory, która szuka łaski, gdy wołamy do Boga „z głębokości” swojego grzechu, uznając się za grzeszników. Doświadczamy wówczas „głębokości łaski”. To, co ma Chrystus, pochodzi od Ojca; to, co Duch Święty daje apostołom, pochodzi od Chrystusa. Apostołowie idą na cały świat głosić Dobrą Nowinę, jednać grzeszników z Ojcem i zanurzać ich w „oceanie Bożego miłosierdzia” (św. Faustyna).

Chryste, prosimy Cię o pokorę, o życie w prawdzie.