Oto Człowiek (J 19,5). Ten, który ogołocił samego siebie (Flp 2,6)
Upadłeś. Zrównałeś się z ziemią. Abym przestała się Ciebie bać.
Dobrze jest czekać w milczeniu
ratunku od Pana (Lm 3, 26).
Kiedy upadam
obejmuje mnie spojrzenie miłosierdzia.
Jesteś tam, gdzie jestem… bo zrównałeś się z ziemią.
Zraniona upadkiem słyszę:
Powstań przyjaciółko ma (…) i pójdź (Pnp 2,10).
Przygarnięta spojrzeniem w nadziei wstaję.
Idę.
Ku Krzyżowi i braciom.
Bo Jezus stał się sługą aż do śmierci krzyżowej.
Jezu, ufam Tobie!
Bonum est praestolari, cum silentio salutare Dei: